حاشیه نگاری از پاتوق فیلم کوتاه تهران؛ از حضور روحانیفیلمساز تا حاشیه یک کارگردان با لباس نامتعارف
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۷۴۴۵
پاتوق فیلم کوتاه محفلی است برای آنکه فارغ از هیاهو و هیجان، سینما یاد بگیریم، دورهمیای که سالیان سال است برگزار میشود و علاقهمندان به سینما را دور هم جمع میکند. اما جلسه اخیر آن حاشیههایی در پی داشت. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ پاتوق فیلم کوتاه محفلی است برای آنکه فارغ از هیاهو و هیجان، سینما یاد بگیریم، دورهمی ای که سالیان سال است برگزار می شود و علاقه مندان به سینما را دور هم جمع می کند؛ اتفاقی که به همت انجمن سینمای جوانان ایران در سراسر کشور شکل گرفته است و حالا فصل هشتم آن به ایستگاه دهم رسیدهاست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پاتوق فیلم کوتاه تهران نیز هر هفته با حضور بیش از 250 نفر هنرجو و علاقهمند به سینما در سالن بهمن سازمان سینمایی سوره در میدان انقلاب برگزار میشود و سینمادوستان میآیند که فیلم کوتاه ببینند، نقد فیلم کوتاه بشنوند؛ هم از دیدن لذت ببرند و هم از شنیدن نقدها آموزشی سینمایی را کسب کنند.
اهل سینما تقریبا هر دوشنبه منتظرند که ساعت 15 در سالن شماره دو سینما بهمن دور هم جمع بشوند و به تماشای فیلم کوتاه بنشینند، خبرنگاران سینمایی هم از این قاعده مستثنی نیستند و به تماشای فیلم کوتاه مینشینند. پاتوق برای اهل رسانه نیز جذابیتهایی دارد، فارغ از تماشای فیلم خوب، کلاس آموزشی برای مواجهه با آثار سینمایی است و از این جهت خبرنگار سینمایی فرصت را غنیمت میشمارد.
این هفته نیز مثل همه این هفته ها بود، با اجرای محمد قاسمی که میزبان داوود مرادیان منتقد سینما و مولف کتاب های «لنزبازی» و «دوربین بازی» است. در دهمین جلسه از فصل هشتم پاتوق، فیلمهایکوتاه داستانی «از اینجا باز شود» به کارگردانی محسن اصدقپور و امیرحسین طالبی، «زنی که میخندد» به کارگردانی آرمین اعتمادی، «استارلت» به کارگردانی جواد حکمی و «خرگوشت» بهکارگردانی حسام رحمانی به نمایش در آمدند.
جلسه این هفته شاید از جهاتی متمایز از هفته های قبل هم بود، مواجهه مرادیان با فیلمها فنیتر بود، نقدهای تکنیکال خوبی داشت مثل تعریف از زوج کارگردان فیلم «از اینجا باز شود» در خصوص استفاده درست از نور و رنگ در شکل دهی بعد و پرسپکتیو و کمک به منطق روایی داستان این فیلم و همچنین در نقد فیلم «زنی که می خندد» حضور موضوعات عمیق روانشناسی و حلاجی آن در بازه زمانی ده دقیقهای فیلم کوتاه را الکن کردن انتقال موضوع دانست. مرادیان در این خصوص اضافه کرد که فیلم باید بر پایه میزانسن جلو رود نه بر مبنای دیالوگ انتقال داده اتفاق افتد، مهمترین اطلاعات سینمایی تصویر است که از طریق آن قصه روایت می شود!
او نقدی به روایت جواد حکمی داشت، کارگردانی که هم در کسوت فیلمسازی فعالیت میکند و هم روحانی و استاد حوزه علمیه است و همین موضوع باعث تعجب حضار هم بود. مرادیان فیلم حکمی را از جهت رها بودن روایت مورد نقد قرار داد، نقدی که حکمی هم آن را پذیرفت. مرادیان گفت: «ما در سینما پایان باز و یله و رها نداریم، اصغر فرهادی هم که معروف به پایان باز است، روایت فیلم را به گونهای جلو میبرد که مخاطب در انتها انتخابی که فرهادی میخواهد را میکند حتی اگر فیلم دقیقا آن را نشان ندهد» در انتهای پاتوق دیروز هم نقد و بررسی فیلم «خرگوشت» بهکارگردانی حسام رحمانی بود؛ رحمانی با یک شیرین کاری و پوشیدن لباس نامتعارفی آمده بود اما مواجهه داوود مرادیان با این کارگردان نیز جالب توجه بود. مرادیان در واکنش به این رفتار گفت: «ما با این هوها و هیاهوها در همه اصناف فکری مخالفیم، چه حزب اللهی چه غیرحزب اللهی! چون همه اینها از سر هیجان است، از سر اندیشه نیست، چیزی هم که از سر اندیشه نباشد مانا نیست، این کارها نه ایدئولوژی خلق می کند، نه منجر به جنبش می شود به هیچ چیز منتهی نمی شود» او بعد با یک شعر ادامه داد که «ای برادر تو همان اندیشه ای / مابقی خود استخوان و ریشه ای گر گل است اندیشه تو گلشنی / ور بود خاری تو هیمه گلخنی» و گفت ما اینجا می خواهیم از اندیشه صحبت کنیم که با تشویق حضار مواجه شد؛ البته برای مخاطبان جالب توجه شد که داوود مرادیان از کارگردانی رحمانی تعریف کرد و توجه جدی او به «گروتسک» در فیلمسازیاش را قابل تحسین دانست. او توصیه کرد رحمانی به سراغ فیلم تجربی و... نرود و صرفا همین کمدی سیاه را با جدیت دنبال کند و به انجمن سینمای جوانان ایران هم پیشنهاد کرد از فیلمنامههای او با این محور استقبال کند.
دغدغه کارگردان باید فقط ساخت یک فیلم خوب باشد نه مسائل مالی مرتبط با آن/ حمایت بدون سقف از فیلمسازان فیلم کوتاه
حرف دقیق منتقد این هفته از پاتوق فیلم کوتاه در خصوص توجه به اندیشه البته گلواژه منتقدان هر هفته پاتوق فیلم کوتاه تهران است و آنها اهمیت سینمای کوتاه در عمیق بودن و ایجاد فرصت برای اندیشهورزی صحبت می کنند.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: فیلم کوتاه پاتوق فیلم کوتاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۷۴۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟
نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
حمود دولتآبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند.
در ابتدای این مراسم شهرام گیلآبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد میشود. هیچ لحظهای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمیشود.
وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاکهای مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاریشان از ژاله علو، علیرضا کوشکجلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.
وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستانمان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش میرویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.
گیلآبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میانمان نیست. یادش را گرامی میداریم.
سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زندهیاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد.
در ادامه احسان حاجیپور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.
علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمیزنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبانمان را نگیرد.
در ادامه آرش دادگر عضو هیأتمدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشکجلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بینالمللی به تئاتر ایران داده است.
سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.
وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.
وی به ذکر نام کارگردانها و نمایشهایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.
علو تاکید کرد: فکر میکنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کارهای خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کارهایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد میشود و خوشحالم کارهایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.
در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشکجلالی را به وی اهدا کرد.
سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روزهای رادیو» را که اشارهای به ژاله علو و رقیه چهرهآزاد داشت، خواند.
وی خطاب به کوشکجلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برایمان.
سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.
در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی میکنم که قدر هنرمندانشان را میدانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش میکنند با فعالیتهای خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیهشان است.
حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را میگیرم.
در این بخش از مراسم تصاویری از گفتوگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.
سپس محمود دولتآبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمیکنند چه میکنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقتها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شبها را برپا میکنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.
سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کارهای تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیدهام. کار درخشانی بود که لحظهلحظهاش کلاس درس بود.
وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.
سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.
در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوستداشتنی است.
وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.
دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکنالدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرتزدهام کرد.
وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزهای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.
نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت میکشم. خیلی دوستتان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.
سپس شهرام گیلآبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمیشود که ته مانده غذاها را به گربهها میداد و برایشان «هملت» میخواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبهروی دیوار میایستاد و دیالوگهای خود را مرور میکرد. ما با حکمتهای مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.
وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درسهای بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه میآورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبروهای زمین است.
در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر میگویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی میکرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.
وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق میورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.
ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار میکرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.
اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریفها مسؤولیت آدم را زیاد میکند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش میکنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمیشود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم میرسیم که کمتر حرف بزنیم.
زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن میگوید قویترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهاییهای خود را پیدا کنیم.
در پایان این مراسم گیلآبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولتآبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهرههای هنری برگزار شد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر